aankomst in Koh PhiPHi in Tonsai Bay
Ondanks de vertraging van de binnenlandse vlucht van Bangkok naar Pukhet, hebben we vlekkeloos de laatste ferry naar Koh PhiPhi gehaald.We werden opgewacht door werknemers van het 'hotel' en tussen de dozen gin, rhum en fruitsap in een typische longtailboat naar ons 'resort' gebracht. Het goot pijpenstelen toen we daar aankwamen. De trappen tot aan de bungalows waren niet te onderschatten, maar het utzicht was de beloning. Onze vriend, de aap was niet zo tevreden met onze komst en leek te twijfelen tussen aanvallen en weglopen. Toen we onze trappen opgingen koos hij gelukkig het hazepad.
Onze bungalow was 'very basic' en het sanitair gedeelte,amper die naam waard. Uit de doucheknop kwam een koud bruin vocht. Maar zoals ik reeds zei, het uitzicht maakte veel goed, en de bedden waren super!.
Voor 18€ per nacht voor 2 personen mag een mens niet klagen!
Onze bungalow was 'very basic' en het sanitair gedeelte,amper die naam waard. Uit de doucheknop kwam een koud bruin vocht. Maar zoals ik reeds zei, het uitzicht maakte veel goed, en de bedden waren super!.
Voor 18€ per nacht voor 2 personen mag een mens niet klagen!
 |
het uitzicht |
Verstand op nul en blik op oneindig dompel ik me onder in wat ik noem vehicle-travelling. Precies of ik nog nooit iets anders gedaan heb in mijn leven dan vliegen, laat ik mijn panische angst hiervoor achterwege
in Belgenland. So far, so good. Na een lange vlucht van 10 uur, arriveren we just in time in Bangkok. Zware, lompe bergschoenen (ik voel me hier totaal boertig en niet goed in) worden geruild voor teenslipperkes. Fleecetruitjes worden omgeruild voor loszittende topjes en we worden overweldigd door een tropische,
vochtige hitte die aan ons lijf blijft kleven.Nog ruim 3 uur de tijd alvorens we ons weerom in een binnenlandse vlucht wagen van oh here, amper een uurke. Alles verloopt according to plan. Na de landing in Pucket trotseren we de rijkunsten van een inheemse taxichauffeur die ons naar de ferry brengt. Voor ons op de weg baant een oplegger met verhitte varkens zich een weg naar??? Parels voor de zwijnen, denk ik of is het
andersom?
Ik wil er niet teveel over tobben.
Tijdens de ferrytocht worden we vergezeld van diverse bonte wallen in het azuurblauwe water. Ik wist niet dat er ook roze en blauwe exemplaren bestaan of is het de moeheid die me parten speelt. Ik weet niet wat het is, maar ik leg mijne kop ergens neer en ik val in slaap.Ja, van reizen komt men moe zekers?
Een kleine veerboot brengt ons verder naar onze eerste bestemming: Kho Phi Phi. Ik denk bij mezelf dat ik graag Kha Kha wil doen want dat is alweer 2 volle dagen geleden.
Ons logementhuizeke is waarlijk een adembenemende openbaring. Je waant je echt in het paradijs ware het niet dat ik als eerste een beest onder een bed zie spurten... Niks ergs, verzekert Ann me. Een klein hagedisje, genaamd Gekko, tref je hier overal aan zoals ge bij ons vliegen als huisdiertjes ziet. Niks van aantrekken, zegt ze. Jawadde, dan moet ik wel met mijn mond dichtslapen vannacht. Stel je voor dat er morgen in de plaatselijke krant een rubriek verschijnt met: "Toeriste, dood aangetroffen in bed met beest in keel"... Ik mag er niet aan denken. We spoelen ons bezwete lijf af met een spoelslang die doorgaat voor douche. En moest daar nu nog ne keer klaar, helder, zuiver water uit komen. Maar nee, een roest-kleurig sopke en daar moeten we het mee doen. We trekken wat verse kleerkes aan en wagen ons nog aan een nachtwandelingske. We krijgen een vuurdanser als traktaat. Maar lang duurt het niet of den deze hier valt (of beter) zit weer in slaap. Tijd om echt te gaan rusten nu.
Krekels zingen voor ons als apotheose van de dag nog een nachtconcert. Tot morgen en welterusen
aan al wat leeft!
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten