We vinden het helemal niet erg om de verjaardag van Katrien in Chiang Mai te vieren. Stiekem heb ik in het jumbocamp de mensen van onze trekkinggroep gevraagd om 's avonds een glas te komen drinken in 'the Brasserie', een bar aan de rivier. Ik vroeg het ook aan Ont. Suzanne en Stefan, die ondertussen naar ons guesthouse waren verhuisd, gingen zeker aanwezig zijn. Een deel van de groep vertrok direct na de trektocht op een andere bestemming, en de zij die konden , gingen zien. Het was dus afwachten geblazen wie's avonds ging meevieren.
Van deze extra dag Chiang Mai hebben we gebruik gemaakt om Doi Suthep te bezoeken, een tempel op een heuvel buiten Chiang Mai. Na een stevige onderhandeling over de prijs, (we kennen ondertussen de kneepjes van het vak),ging het bergopwaarts richting Doi Suthep.
Het tempelcomplex was een hele commerciële bedoening. Monniken prevelden een gebedje en deden een touwtje rond de pols in ruil voor een kleine spijziging van de Boedha-kas. Ik overtuigde Katrien om zich op haar verjaardag ook te laten besprenkelen door een monnik in ruil voor good luck op haar verjaardag. Devoot, als ze is ging ze op haar knieën voor de oude monnik. Toen ze niet dicht genoeg naderde en hij dit nogal geïrriteerd met een 'come, come'liet weten,kreeg ze een beetje schrik. Maar dapper als ze is, volgde ze , na enige aarzeling zijn bevel, liet zich besprenkelen en kreeg, tegen het offer van een twintig Baht haar 'good-luck'-touwtje om de pols. Nu kon haar verjaardag niet meer stuk.
We hadden deze toeristische site al vlug bekeken. Toen we op zoek waren naar onze songtaw, zagen we een 'jade-fabriek'. Nieuwsgierig als we zijn, staken we onze neus binnen en werden heel vriendelijk ontvangen door een hostess die ons in een kamertje een filmpje voorschotelde over de duurzaamheid en schoonheid van de jade-steen. Daarna kregen we (ongevraagd) een rondleiding doorheen de fabriek, waar allerlei beeldjes werden geslepen. En daarna werden we vrijgelaten in de winkel. De kunst bestond eruit om zo onopvallend moegelijk de uitgestalde koopwaar te bekijken en vooral geen interesse te betonen in één of ander stuk. Want in dat laatste geval stond er direct een hostess aan jouw zijde die jouw goede smaak beaamde en heel welwillend het bekeken stuk voor jou uit de vitrine haalde.
Wij dus daar zo vlug mogelijk weg, richting onze Songtaw. die vonden we heel vlug terug, maar de chauffeur was eventjes een flesje water gaan halen (aldus een andere Songtaw-chauffeur). Na een kwartiertje op onze kont op de boord van de stoep in de volle zon, verscheen de goede man met een brede smile.Dit is Thailand, neem je tijd en blijf lachen. Ondertussen bleek het te laat om naar het Tigerkingdom te gaan, dus ging de rit terug naar Chiang-Mai. In onze kamer lag een verrassing voor Katrien : een kaartje met verjaardagswensen en een roos van Ratree!
Na de verfrissende douche heben we nog de laatste souvenirs gekocht. Ik kocht voor Katrien en mezelf een zilveren ring als aandenken aan ons verblijf samen in Thailand. Na een laatste pasbeurt bij de kleermaakster en een vegetarische Thaise maaltijd, lokte ik Katrien naar de Brasserie voor een verjaardagstraktaat. In de buurt van de bar was er een gallerij waar ik een prachtig beeld in hout had gezien van een biddende monnik. Op onze weg naar de Brasserie, sprongen we nog eens binnen in de galerij. Ik was helemaal weg van het beeld en de prijs was heel schappelijk. Eén probleem : de vrouw zei dat ze geen attest kon meegeven voor export, waardoor het riskant was om het beeld mee te nemen uit Thailand. Ik vond dit zo zonde!
We verlieten de gallerij, zonder de biddende monnik en begaven ons richting 'Brasserie'. Het was een prachtavond. We installeerden ons op het terras aan de rivieroever. Een jazzmuzikant speelde en zong live. Groot was de vreugde van Katrien toen plots Ont, onze gids en Linda, een jong Hollands meisje richting onze tafel uitkwamen. Toen ook Suzanne en Christan arriveerden, kon de avond niet meer stuk. Terwijl we op trektocht Ont leerden kennen als een ingetogen, bijna ascetisch man, kreeg hij toch wel meer 'menselijke' trekken toen hij helemaal stoned vertelde dat hij deze avond geen alcohol dronk omwille van zijn kater van de avond tevoren. Toen hij daarenboven vertelde over zijn lief in Innsbruck waar hij een dochter bij heeft, zijn ander lief waar hij een baby bij heeft en zijn ex-vrouw waar hij ook een dochter heeft gefabriceerd, werd het ons duidelijk dat we hier eerder met een overjaarse hippie te maken hadden in plaats van met een soort monnik. Hij bleek daarenboven van hetzelfde geboortejaar te zijn als Katrien, 1963, jaar van het konijn. We besloten wijselijk om niet mee te gaan met Ont en Linda, richting reggae-bar en op een treffelijk uur naar ons bedje te gaan. Toen Katrien een ijskar i.p.v. een tuktuk deed stoppen, besloten we maar te voet te gaan. Op onze terugweg zetten we nog een verlorengelopen Iraanse man op het juiste pad en doken moe, maar met de glimlach in ons zalige bed. Chiang Mai is gewoon supergezellig en heel veilig en ons guesthouse de max! En het touwtje om haar pols, bracht Katrien good luck op haar verjaardag.
Slaapzacht,
Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten